شیدایی و باز هم حکایت پیاز داغ!

در عالم نویسندگی می‌گویند: نوشته‌ای خوب است که خوب نوشته نشده باشد. یکی از معانی این جمله این است که بعضی این قدر می‌خواهند کارشان را خوب انجام دهند که دیگه تو چشم می‌زند یا بگو تو ذوق می‌زند یا بهتر است این طور بگویم: وقتی کار او را می‌بینی حس می‌کنی لحظه به لحظه، نویسنده دارد به تو می‌گوید: "ببین من چقدر خوب می‌نویسم. این دیگه آخرشه..." حس من - نه این که بخواهم بگویم کارگردان چنین قصدی داشته) نسبت به سریال شیدایی این است. چیزی در مایه‌های فرق بین آرایش و بزک. یکی دو بار دیگر هم این حس را داشته‌ام؛ یکی موقع دیدن محاکمه در خیابان و دیگر در بعضی بازی‌های حامد بهداد (که البته از بیشتر بازی‌هایش خوشم می‌آید).