اسم کوچک همسر
آیا اینکه مردی خانمش را جلوی مردهای غریبه به اسم کوچک صدا بزند درست است؟
از آنجایی که ما اولین آدم‌هایی نیستیم که در این زمینه فکر می‌کنیم بد نیست این لینک‌ها را ببینید:
1. آیا صدا زدن خانم به اسم،جلوی نامحرم کار غلطیه یا خیر؟
4. گفتند همسرت را به نام کوچک صدا نزن!
7. راهکارهای تقویت و توسعه مهارت‌های ارتباطی در مدیران (قسمت ششم: مهارت‌هایی برای توسعه ارتباطات سازمانی)
8. برخی از دینداران از بر زبان آوردن نام همسران و دخترانشان پروا داشته و با تعابیری چون «خانم»، «منزل»، «اهل بیت»، «ضعیفه» و ... از آنان یاد میکنند! آیا چنین رویکردی بر اساس موازین دینی بوده و نشان عفت و حیای افراد است؟
9. بازتعریف مفهوم غیرت در گفتمان مدرن
(با تشکر از "ذره بین" بایت لینک های 8 و 9 )
10. لفظ چگونه خطاب کردن پدر و مادر همسر
11. شما همسرتان را چگونه صدا می‌کنید؟
13. چگونه همسران خود را صدا بزنیم؟
14. عدم درج «نام کوچک» مجریان زن سیما!
15. دلفین ها یکدیگر را با نام صدا می زنند!
فکر کردم چطور می‌توان پاسخی برای این سوال به دست آورد که پذیرفتنی باشد؟ به نظرم رسید از پاسخ دادن به این سوال‌ها شروع کنیم:
1. چرا ما بعضی افراد را به اسم کوچک صدا می‌زنیم و بعضی را خیر؟
2. اساسا ما چه زمانی کسی را به اسم کوچکش صدا می‌زنیم؟
3. کسی را به اسم کوچک صدا زدن نشانه‌ی چیست و چه پیام یا پیام‌های خواسته یا ناخواسته‌ای دارد؟
4. کسی را به اسم کوچک صدا زدن چه آثار و پیامدهایی دارد؟
5. اگر کسی را که مدت‌هاست به اسم کوچک صدا می‌زنیم با لقب یا کنیه یا چیز دیگر صدا بزنیم چه اتفاقی می‌افتد؟
اگر جواب این سوال‌ها روشن باشد، می‌توان فهمید که صدا زدن همسر در جایی که نامحرم هست، چه معنا و آثار پیامدهایی دارد و بر اساس آن می‌شود داوری کرد که آیا این کار درست است یا خیر؟ اگر راه بهتری سراغ داری بفرما.
شعر
یکی باید باشد که آدم را صدا کند..
به نام کوچک اش صدا کند..
یک جوری که حال آدم را خوب کند..
یک جوری که هیچ کس دیگر بلد نباشد..
یکی باید آدم را بلد باشد…
شاعر: مریم ملک دار
نتایجی که تا الان به دست آورده‌ام و از آنها پاسخ بعضی پرسش‌های بالا تا حد زیادی روشن می‌شود:
1. بعضی افراد خوش ندارند و اجازه نمی‌دهند که دیگران یا حداقل فرد یا افراد مشخصی با نام کوچکشان صدایشان کند؛ چنین افرادی غالبا این کار را نشانه‌ی حرمت‌شکنی یا توهین می‌دانند.
2. بعضی افراد دوست دارند و احیانا درخواست میکنند که دیگران یا حداقل فرد یا افراد مشخصی با نام کوچکشان صدایشان کنند؛ چنین افرادی غالبا این کار را نشانه‌ی صمیمت و دوستی نزدیک می‌دانند.
3. ما هر کسی را به نام کوچک صدا نمی‌زنیم و هر کسی را هم به نام خانوادگی‌اش .صدا نمی‌زنیم
4. گاهی به خواست و درخواست فرد صاحب نام توجه نمی‌شود و این باعث به وجود آمدن مشکلات ارتباطی می‌شود.
5. گاهی در بین جامعه‌ای، فرهنگی، شهری، محله‌ای، خانواده‌ای یکی از این دو شیوه‌ی نامیدن غلبه پیدا می‌کند.
پرسش‌هایی که در این مرحله به آنها فکر می‌کنم اینهاست:
1. چرا بعضی افراد صدا کردنشان به نام کوچک را توهین به خود می‌دانند و ناراحت می‌شوند و بعضی صدانکردنشان را به نام کوچک نشانه‌ی عدم صمیمیت و از آن اظهار ناخشنودی میکنند و از ما می‌خواهند که به نام کوچک صدایشان بزنیم.
2. چرا بعضی افراد صدا کردنشان به نام غیرکوچک (نام خانوادگی، عنوان و...) را نشانه‌ی احترام به خود می‌دانند و خوشحال می‌شوند و صدانکردنشان به نام غیرکوچک را نادیده گرفتن شان و منزلت خود و نشانه‌ی توهین؟
در پاسخ این پرسش‌ها به فرضیه‌ای رسیده‌ام:
پاسخ این دو پرسش را باید در بحث روانشناسی حریم یا روانشناسی فاصله که از شاخه‌های روانشناسی اجتماعی است، جستجو کرد.
نام کوچک هر فرد جزء حریم خصوصی اوست؛ بنابراین اجازه دادن به کسی برای نامیدن ما به نام کوچکمان به معنی اجازه دادن او به ورود به حریم خصوصی ماست که البته به هر کسی اجازه نمی‌دهیم و لذا اگر افراد غیرمجاز به ورود به این حریم، ما را با نام کوچکمان صدا بزنند، احساس تجاوز و ناامنی می‌کنیم و این تجاوز را توهین می‌دانیم و عصبانی می‌شویم؛ ولی اگر این افراد ما را به نام غیرکوچکمان صدا بزنند احساس می‌کنیم که حریم ما را محترم شمرده و به ما احترام گذاشته‌اند.
همچنین اینکه گاهی کسی ما را به نام کوچکمان صدا می‌زند برای این است که یا احساس می‌کند که به او اجازه داده‌ایم که به حریم خصوصی ما وارد شود یا با این کار تلاش می‌کند که وارد این حریم شود...
کلمات کلیدی : نامحرم، زن، اسم کوچک
