برایم می گفت از بی تابی اش برای او که می داند برای او نیست. آن زمان، حرف درخوری یادم نیامد که برایش بگویم؛ حرفی که در این شرایط که گوشش بدهکار حرف کسی نبود. شب کمی از رهی می خواندم که این بیت را دیدم مناسب حالش و برایش فرستادم.
تا خنده شیرین، نرباید دلت از دست از تلخی جان کندن فرهاد بکن یاد
فایل صوتی سومین جلسه‌ی دوره‌ی آشنایی با شعر سهراب سپهری
موضوع‌های بحث:
1. شعر سهراب، شعری به شدت اجتماعی!
2. بالا بردن سواد ادبی راهی برای شناخت بهتر شعر سهراب
این فایل را دوستان می‌توانند اکنون دریافت کنند و اگر از آن راضی بودند و آن را مفید یافتند، هزینه ی آن را پرداخت فرمایند.
ضمناً کسانی که به هر دلیل، محدودیت مالی دارند، می‌توانند در آینده پرداخت کنند.
فرمت: wma
مدت زمان فایل: حدود 50 دقیقه
هزینه: 1500 تومان
پرداخت از طریق عابر بانک: شماره کارت 6037691731111498 به نام محمدرضا آتشین صدف
ما بتدریج به شکل مفرطی در شعر، بیشتر به شخصیت‌های مذهبی می‌پردازیم و کمتر به مسایل و موضوعات دینی. می‌توان گفت مانند کسی شده‌ایم که به جای پرداختن به نظریه‌ی علمیِ یک دانشمند، خود آن دانشمند را می‌ستاید یا به جای عمل کردن به نسخه‌ی یک پزشک، خود او را تجلیل کند. شعر ما در قدیم، کمتر شخصیت‌گرا بود و بیشتر مفهوم‌گرا. در قصاید ناصر خسرو و سنایی یا مثنوی معنوی و بوستان سعدی، غلبه با معارف است (البته معارفی که شاعران ما از آن شخصیت‌ها آموخته‌اند) ولی اکنون کاملا بر عکس شده است.
از این گذشته، ما بزرگان دین را هم در چهارده معصوم و حداکثر یکی دو شخصیت دیگر مثل حضرت عباس (ع) و حضرت معصومه (ع) {قربون همشون برم} خلاصه کرده‌ایم. گویا مذهب ما فقط توانسته است پانزده، بیست نفر لایق ستایش در دامان خود بپرورد! چرا برای خدیجه، آن یار و یاور سال‌های عسرت و تنهاییِ آن حضرت، چیزی نمی‌سراییم، یا برای حمزه سیدالشهدا یا سمیه اولین شهید اسلام یا ابوذر و سلمان و عمّار و اویس و میثم و ...اصلا چرا دور برویم؟ تا پیش از کنگره‌ی بین‌المللی شعر نبوی، حتی حضور حضرت پیامبر (ص) هم در شعر این نسل کمرنگ بود. (ص 139-140)
________________________________________________________________
ر.ک: محمد کاظم کاظمی، رصد صبح (خوانش و نقد شعر جوان امروز)، چاپ اول، انتشارات سوره مهر، 1387.
