فحش خور آدم باید ملس باشد (2)

قبل از هر چیز عذرخواهی کنم بابت تاخیر. تعطیلات شهرستان بودم و فرصت و دسترسی به نت نداشتم مگر با کافی.

قبل از هر چیز دو سه نکته رو عرض کنم تا معلوم شود قرار است سر کی رو بتراشیم:

1. عرض بنده درباره‌ی فحش دادن نیست که آن کار حرام و بی‌تربیتی است.
2. آدم تا می‌تواند نباید کاری کند که فحش بخورد.

3. منظورم از ملس بودن فحش‌خور آدم چیست؟ (دو نمره)

ببینید وقتی کسی به ما فحش می‌دهد یا رفتار توهین آمیزی می‌کند بیشتر ما چه واکنشی نشان می‌دهیم؟

1.      مقابله به مثل

2.      مقابله به بدتر

3.      دعوا می‌کنیم و...

همه‌ی اینها نشان می‌دهد که فحش‌خور ما ملس نیست. راه اول و دوم که اساسا کار حرامی است هر چند که ما شروع‌کننده نبودیم ولی این دلیل نمی‌شود. راه سوم هم که بسیاری از قتل‌ها و نقص عضوها و زندانی‌ها از همین جا آب می‌خورد.

ما باید جنبه داشته باشیم. ببینید:

1. مردی شامی شروع به دشنام دادن به امام حسن(ع) کرد. امام حسن(ع) در جواب فرمود: «می‌بینم که از راه رسیدی، جایی برای استراحت داری یا نه؟ اگر جایی نداری ما منزل وسیعی داریم و اگر گرسنه هستی به خانه برویم تا اطعامت ‌کنم». مرد به عذر‌خواهی ‌افتاد...

2. نقل شده نامه‌ای دادن دست خواجه نصیر الدین طوسی که خطاب به او نوشته بود ای سگ پسر سگ. خواجه نصیر،در جواب نوشت اینکه به من سگ گفته‌ای صحیح نیست، زیرا سگ با چهار دست و پا راه می‌رود و ناخن‌های دراز دارد، ولی من قامت راست دارم و روی دو پا راه می‌روم و ناخن‌‌هایم پهن است، ناطق هستم و خنده بر لب دارم، پوست بدنم آشکار است، ولی پوست بدن سگ به واسطه پشم بدنش پوشیده شده است.

3. سید فقیری بین دو نماز خدمت مرحوم کاشف الغطاء آمد و ازو خواست که محل خمس به او کمکی بکند ولی کاشف الغطا گفت که متاسفانه چیزی الان در احتیار ندارد او هم به محاسن مرحوم کاشف الغطا تف کرد. مرحوم کاشف الغطا بین دو نماز دامان لباس خود را گرفت و در جمعیت طلب کمک کرد و گفت: هر کس محاسن شیخ را دوست دارد به این سید کمک کند. پول زیادی برای سید جمع شد و به او داد.

4. داستان اهانت مرد بازاری به مالک اشتر را هم که شنیده‌اید.