در غلاف مبهم ایجاز

ناگهان گلدسته‌های گریه از آواز ماند 
بوسه‌های شبنم از یاس معطر باز ماند

در سکوتی از هیاهوی تب و اشک و نفس
نعش نامحسوس دریایی به دوش راز ماند

هیچ‌کس اهلیّت پروانه دیدن را نداشت
در دهان کوچه ردّ خونی پرواز ماند

شب گذشت، اما برای التهاب سایه‌ها
شیوه ی آتش زدن در درب‌های باز ماند
...
بعدها آیینه‌ها را بر ستون‌ها کاشتند
تیغ حق هم در غلاف مبهم ایجاز ماند


مرتضی حیدری آل‌کثیر -4 خرداد 1388