باغ فین یا برج میلاد!؟

کتاب را در نوجوانی یک بار خوانده بودم. الان که دوباره گرفته بودم دستم، حسّ خیلی خوبی داشتم. سر تا پا غرق لذّت بودم. مثل شناگری که خودش را راحت و آزاد به امواج ملایم دریا در یک روز آفتابی سپرده باشد و هم در تمام مدتّی که مطالعه می‌کردم گویی نوای نی‌لبکی که از دور‌دست‌ها می‌آمد، قصّه‌ی سالهای ساده‌ی نوجوانی‌ام را در گوش دلم زمزمه می‌کرد و حزن رنگ پریده‌ای در تمام وجودم می‌پیچید...

قضاوت‌های حضرت علی (ع). نوشته‌ی مرحوم علامه محمد تقی شوشتری. روحش شاد.

در خواندن کتاب‌هایی که نثرشان مربوط به 30- 40 سال پیش است، حلاوتی هست که در نثر شیک و پیک امروزی اثری از آن نیست. درست مثل این که بروی توی مدرسه‌ی چهار باغ اصفهان قدم بزنی یا توی باغ فین کاشان تکیه به دیوار بدهی و جوی آب روان که درست در یک قدمی‌ توست با چشمهایت حرف بزند. این‌ها را مقایسه کن با زل زدن به برج میلاد یا نشستن در لابی یک هتل مدرن در کیش!