درد گمشده

 وعده ای که پدرمان را در بهشت خدا فریفت جاودانگی بود.(1)به قول سلمان هراتی آدم را میل جاودانه شدن / از پله های عصیان بالا برد.توهم فنا مارا زهره ترک می کند.چرا این همه از مرگ می ترسیم.مگر مرگ فناست؟آری در عمق باطن بسیاری از ما مطلب همین است!اما نه.ما جاودانه ایم.اما آنچه اهمیت دارد این است که جاودان در کجا؟ در بهشتِ همسایگی فاطمه وپدر وشوهر وپسرانش(درود وسلام خدا بر همه ی آنها) یا دردوزخ...

دریغ که این درد را مدتهاست حس نمی کنیم.ویاداشت های آن در غوغای زندگی روزمره ودر انبوهی ازاسکناس و قبض وقسط وکارت ورسید،گم شده است.

               یادداشت های گم شده(2)

 پس کجاست؟
چند بار
خرت وپرت های کیف باد کرده را
                                               زیرورو کنم:
پوشه ی مدارک اداری و گزارش اضافه کاروکسرکار
کارت های اعتبار
کارت های دعوت عروسی و عزا
قبض های آب و برق و غیره و کذا

 برگه ی حقوق وبیمه وجریمه ومساعده
رونوشت بخشنامه های طبق قاعده

 نامه های رسمی و تعارفی
نامه های مستقیم و محرمانه ی معرفی

 برگه ی رسید قسط های وام
قسط های تا همیشه نا تمام...

 پس کجاست؟
چند بار

جیب های پاره پوره را

                                                   پشت ورو کنم:
چند تا بلیط تا شده
چند اسکناس کهنه و مچاله

                                                   چند سکه ی سیاه

صورت خرید خواروبار
صورت خرید جنس های خانگی ...
پس کجاست؟یادداشت های درد جاودانگی؟

________________________________________________________________
1-آیت 120از سوره طه
2- قیصر امین پور