سوگیاد ساقی
شریتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
روی مه پیکر او سیر ندیدیم وبرفت
گویی ازصحبت ما نیک به تنگ آمده بود
باربربست وبه گردش نرسیدیم و برفت
بس که ما فاتحه و حرز یمانی خواندیم
وزپیش سوره ی اخلاص دمیدیم و برفت
شد چمان در چمن حسن و لطافت لیکن
در گلستان وصالش نچمیدیم و برفت
همچوحافظ همه شب ناله وافغان کردیم
کای دریغا به وداعش نرسیدیم و برفت
به یاد عزیز سفر کرده ای که هجرتش کام همه ی دوستان را تلخ و چشمانمان را بارانی کرد.آن طلبه ی دوست داشتنی ای که یاد داشت های وبلاگش بردل هر خواننده ای می نشست. همان بود که گفته اند در جستجویش باشید.دیدنش خدا را به یادت می آورد وسخنش بر دانشت می افزود و عملش تو را به آخرت ترغیب می کرد. رضا ابوالقاسمی وهمسرش که معصومانه از قفس متعفن این دنیا پر کشیدند.عزیز دلم، نام امام زمان (فرجش نزدیک باد) گل همیشه بهارباغچه ی دهانت بود.خدا می داند که این سطرها را با گریه می نویسم.چقدر دلم برایت تنگ شده.یاد شب های توسلت بخیر،یاد سخنرانی های روشنگر و درد مندانه ات،یاد صدای خوشت که ناله ی فراق همیشه از آن بلند بود.عزیز دلم ،دیروز که به وبلاگ(کودکی سرخوش) پسرکوچولویت ،علی سر زدم .توی شناسنامه اش چیزی دیدم که بغضم ترکید.در قسمت محل سکونت نوشته بود پیش بابا و مامان . برایش بمیرم که هر دو عزیز را با هم از دست داد. در پناه خدا باشد.
تا زنده ام به یادت خواهم بود از خدا می خواهم که تو و همراه نجیب وفاطمه گونه ات رادر کناردوستان خودکه آن همه به یادشان بودی ودرراه ترویج معارفشان ومبارزه با بدعتگزاران درسیره و سلوکشان مجاهدت کردی خوش باشی وبه یاد ما بیچارگان لگد مال شده ی دنیا و شیطان و نفس باشی.خدا حافظ.
.
کلمات کلیدی :
