اندکی سرقت ادبی

واقعا که شهرت و جانب دوستان را نگه داشتن آدم را به هر کاری وادار می کند.حتی سرقت ادبی .آن هم از کی ؟از شهریار شعر فارسی.ببینید.
باز یاران گوهر تحسین نثارم می کنند                     من نیَم شایان تحسین شرمسارم می کنند
دامنی گل کاشتم در پارسی بلاگ فارسی                   گلبنانش صد به دامن گل نثارم می کنند
من کیَم؟مرغی خزان سیمای با گل ناشناس                 کاشنایان صحبت از باغ و بهارم می کنند
من هم آخر اختیارم شد رضای دوستان                       گر چه جبراً صاحب این اختیارم می کنند 


توضیحات:این ابیات ناب بخشی از غزلی دلکش است که استاد شهریار(که خدایش رحمت کناد)در کنگره ی نکو داشت خودشان قرائت فرموده اند.که ما کش رفته ایم.
اصل مصرع سوم چنین است:دامنی گل کاشتم در باغ شعر پارسی.
تشکر از همه ی دوستانی که با اظهار لطفشان به این بنده ی حقیر ،وی را بنواختند.خدای تعالی ایشان را در دنیا و آخرت بنوازد.آمین.