روز پدر و جوراب با کیفیت!

از به من چه و به تو چه ملانصرالدین تا جوراب با کیفیت روز پدر!

اینجا

از دقیقه 10 تا 19

سری دوزی نام کتاب!

مدتی است اتفاق جدیدی در عالم کتاب رخ داده و ادامه هم دارد و هر دم از این باغ بری می‌رسد، پشت سرش کره‌خری می‌رسد. (این دستکاری یادگار دوره‌ی نوجوانی بود خواستم تجدید خاطره‌ای بشود. ببخشید.) این اتفاق شبیه سری‌‌دوزی در بازار لباس و تولید انبوه در محصولات کارخانه‌ای و جوجه‌کشی در بازار مرغ و خروس است. برای مثال، اول کتابی دیدم به نام "قورباغه‌ات را قورت بده" طولی نکشید که این دیدم "قورباغه‌ات را قورت نده!" و امروز دیدم "قورباغه‌ات را ببوس!" و کمی تو اینترنت گشتم، دیدم کتابی است به نام "بعد از خوردن قورباغه چه باید کرد؟" (ایییییییی)

و اسم‌هایی که احتمالا به زودی خواهیم دید:

قورباغه‌ات را کول کن.

قورباغه‌ات را ببر گردش.

قورباغه‌ات را بپیچون

.....

یا مثلا اول کتابی دیدم با نام "لطفا گوسفند نباشید!" کمی بعد دیدم " لطفا پینوکیو نباشید! امروز دیدم "لطفا ملانصرالدین نباشید!" تو اینترنت کمی گشتم دو کتاب دیدم: "لطفا خروس نباشید!"، "لطفا آدم باشید!" البته کتابی به این نام نیست ولی نامی شبیه این هست: "خانوم‌های عزیز! لطفا آدم باشید"، نوشته ی استیو هاروی؛ مترجم آذین فیروزپور. (برای آقایون هم فکر کنم زیر چاپ باشه)

و احتمالا به زودی خواهیم دید:

لطفا گوسفند باشید!

 لطفا برگ‌چغندر نباشید!

لطفا الاغ نباشید!

لطفا گراز باشید!

...

بلا به دور!

نوحه به سبک ملانصرالدین!

مواد لازم:

1. وزن و قافیه به مقدار لازم؛

2. کلمات احساسی مناسب حال کردن بر و بچ، دویست کیلو؛

3. آرشیو ترانه‌های قدیمی و جدید، مردانه و زنانه، کلاسیک، پاپ، سوپاپ، جاز و... هر چه بیشتر بهتر؛

 پیشینه‌ی این سبک:

پدر این سبک استاد ملانصرالدین است. چون آورده‌اند که روزی ملانصرالدین خواست شعر بگوید گفت: "نماز و روزه شده بر همه‌ی ما فرض" بعد هر چه فکر کرد چیزی مناسب که با "فرض" هم‌قافیه باشد به ذهنش نرسید. بالاخره شروع کرد به خواندن: "الله لا اله الا هو الحی القیوم* لا تاخذه سنه و لانوم*له ما فی‌السموات و ما فی‌الارض" به اینجا که رسید لبخند رضایتی بر لبانش نشست که بیت کامل شده بود. گفتند: این چه طرز شعر گفتن است ملا؟! گفت: باور بفرمایید: اگر این "ارض" اینجا نبود تا "هم فیها خالدونش" می‌رفتم.


توصیه‌های اکید:

1. اصلا لازم نیست یک دوره اعتقادات استدلالی شیعه ببینید.

2. اصلا لازم نیست یک دوره امام شناسی از دیدگاه کتاب و سنت ببینید.

3. به هیچ کتاب تاریخ و سیره‌ی معتبری مراجعه نکنید. هر کتابی دم دستتان بود خوب است.

4. تلاش کنید روز به روز تخیلتان را قوی کنید تا در حد رولینگ یا لااقل مارکز بشود.

5. اصلا لازم نیست برای یک بار هم شده اشعارتان را بدهید دست یک عالم دین‌شناس که نظرش را درباره‌ی محتوای آنها بدهد.

 بین خودمان باشد:

کلا بی‌خیال محتوا شوید. چون اولا اگر بخواهید به فکر درستی یا نادرستی آن باشید بیشتر شعرهایتان را باید دور بریزید. آن وقت جواب هیئت امنا و بچه‌های معصوم مردم را که آمده‌اند لخت بشوند و سینه‌ای بزنند چه می‌‌دهید؟ ثانیا مهم شور و حال است و عشق و صفا که با همان موارد بالا که عرض شد حاصل می‌شود.

 نکته‌ی مهم:

قبل از مراسم حتما جوشانده‌ی گل گاو زبان یا یک ورق برگ صدا میل کنید یا لااقل دو سه آمپول در باز کن (ببخشید صدا بازکن) بزنید و چون از شما تست دوپینگ هم انجام نمی‌شود مشکلی برایتان پیش نمی‌آید. خیالتان راحت.

ستاد گردآوری و تربیت مداحان و نوحه‌سرایان سوپر دولوکس در حد تیم ملی.