معنای جمله های عاشقانه

وقتی فرهنگ و عرف و آداب جامعه‌ای باعث شوند که نیازهای طبیعی و مشروع نیازمندان از راه‌های مشروع و قانونی ارضا نشود، هم این و هم عوامل دیگری مثل وقاحت‌نگاری‌های ضبط شده و زنده! باعث می‌شوند که علاوه بر حریم‌شکنی‌های نیازمندان، در بعضی بی‌نیازان هم خواسته‌هایی پدید آید که آنها نیز در صف نیازمندان و به روش‌های آنان در صدد برآورده‌کردن آنها برآیند و عشق معنایی غریزی پیدا کند و جمله‌های عاشقانه نیز تفسیری طبیعی!

از زبان مولانا در فیه ما فیه بشنویم:

بقّالی زنی را دوست می‌داشت. با کنیزک، خاتون را پیغام‌ها کرد که من چنینم و چنانم و عاشقم و می‌سوزم و آرام ندارم و بر من ستم‌ها می‌رود و دی چنین بودم و دوش بر من چنین گذشت قصه‌های دراز فرو خواند. کنیزک به خدمت خاتون آمد، گفت: بقّال سلام می‌رساند و می‌گوید که بیا با تو چنین و چنان کنم. گفت به این سردی؟! گفت: او دراز گفت اما مقصود این بود.

چرا قرآن از ما رو می گیرد؟

پاسخ از زبان مولوی:

قرآن همچو عروسیست با آنک چادر او را کشی او روی بتو ننماید، آنک آنرا بحث می‌کنی و ترا خوشی و کشفی نمی‌شود، آنست که چادر کشیدن ترا رد کرد و با تو مکر کرد و خود را بتو زشت نمود، یعنی من آن شاهد نیستم، او قادرست بهر صورت که خواهد بنماید اما اگر چادر نکشی و رضای او را طلبی بروی کشت او را آب دهی از دور خدمتهای او کنی در آنچ رضای اوست کوشی بی‌آنک چادر او کشی بتو روی بنماید.(1)

________________________________________________________________________________
(1) مولانا جلال‌الدین محمد، فیه ما فیه، ص229، با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر، انتشارات امیرکبیر، چاپ هفتم، تهران، 1378.