بهتر که توقیف شدند!

چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه‌ی این هفته، بعد از مدت‌ها نشستم و چند تا فیلم را که مدت‌ها بود فایل‌هایشان را آماده کرده بودم؛ ولی فرصت نکرده بودم، دیدم. آواز گنجشک‌ها، یه حبه قند، طلا و مس، قلاده‌های طلا و دو فیلم توقیف شده‌ی وطنی؛ زندگی خصوصی و گشت ارشاد.

کاری به محتوای آنها ندارم ولی خداوکیلی از حیث هنری هم مالی نبودند، شخصیت‌پردازی نصفه و نیمه، رها کردن بیان هنری و حرف‌زدن روزنامه‌ای، ساختار ضعیف و گاه غیرمنطقی و... باز قلاده‌های طلا کمی هیجان داشت. هر چند آن هم مالی نبود. با خودم گفتم: همان بهتر که توقیف شدند. آدم بنشیند اخراجی‌های دو و سه (الی خدا بده برکت) را ببیند، بهتر است؛ لااقل کمی می‌خندد.

بازیگران سینما و گشت ارشاد!

-        خانوما یه لحظه

-        بله.

-        خوب هستین؟

-        مرسی. شما؟

-        فکر نمی‌کنین بهتر باشه یه کم شالتون رو بهتر بپیچونین. همه‌ی موهاتون که پیداست خانمی.

-        خوب باشه. اولا شما کی هستین که با ما این جوری حرف می‌زنین؟

-        از لباسم پیدا نیست که من کی‌ام؟

-        می‌شه کارتتون رو ببینم خــــــــــــــــــواهـــــــــــر؟ (خنده‌)

-        بفرمایید.

-        بیا. کارتت رو بگیر. خب حالا شما چی؟ نفهمیدین که من کیم؟

-        نه.

-        انگار شما تو ایران زندگی نمی‌کنین؟ من که مهنازم، اونم که  نیکی‌ جونه اونم که ویشکا جونه. افتاد؟ (خنده)

-        آره آره.

-        پس اولا که ما شغلمون طوریه که این طوری باید لباس بپوشیم. ثانیا همین طوری و به قول شما بدتر از این  تو جشن خانه هنر سینما رفتیم روی سن؛ همین دو هفته پیش. تازه موهای و منو دوستام بیشتر از این بیرون بوده و بزرگتر از تو نتونسته بهمون چیزی بگه. تازه تندیس هم گرفتیم و ملت هم کلی صفا کردن. حالا خواهش می‌کنم مزاحم نشین. یه کم هم فیلم ببینین تا به خودتون اجازه ندین جلوی هر کسی رو بگیرین. واقعا که!

-