کفش پاشنه بلند چرا اختراع شد؟

بی‌هیچ مقدمه‌ای پاسخ این پرسش راهبردی را از زبان استاد شهید مرتضی مطهری می‌شنویم:

"... این کفش‌های پاشنه بلند برای چیست؟ جز این است که حرکات ماهیچه‌های کفل را به دیگران نشان دهد؟..."[1]

 اکنون پرسش راهبردی دیگری مطرح می‌شود و آن این که پیش از اختراع کفش پاشنه بلند، این نیاز اساسی که در راس هرم مزلو قرار دارد، چگونه برآورده می‌شد؟

 بعضی از پژوهشگران؛ از جمله پسر خاله‌ی میشل فوکو بر اساس بعضی فسیل‌های به جا مانده از دوران پارینه سنگی[2]به این نتیجه رسیده اند که گذشته‌ی دور، بعضی‌ها با زاویه‌ایی بسته‌تر از نیم‌ صفحه راه می‌رفتند؛ مثلا 170 درجه، 160 درجه، 150 درجه... تا 90 درجه و در بعضی موارد نادر حتی کمتر از 90 درجه. اما از آنجا که این نوع خط ‌مشی اندکی بی‌کلاس و ضایع بازی بود، بتدریج به این نتیجه رسیدند این نوع زاویه‌بندی را به کف پا منتقل کنند، که با این تدبیر هم به همان هدف پیشگفته نائل می‌شوند و هم کلاسش بیشتر است و این چنین بود که کفش پاشنه بلند اختراع شد. (3)

 

 
دیری نپایید که معلوم شد این شیوه با تمام مزایایی که دارد، پیامدهای انکارناپذیری هم دارد. چشمگیرترین آنها پیدایش پدیده‌ی "قر کمر" بود. در تعریف این پدیده گفته‌اند: میلی مقاومت ناپذیر در ناحیه‌ی کمر که موجب می‌شود فرد، کمر و سطح پایین‌تر از آن را در جهت‌های مختلف به حرکت درآورد و اشکال مختلف هندسی را در فضای سه بعدی ترسیم کند.

 در واقع تا پیش از اختراع کفش پاشنه بلند، به دلیل استفاده‌ی مداوم از کمر، اساسا چیزی به نام قر به وجود نمی‌آمد اما با اختراع این نوع کفش و انتقال نقش کمر به پاشنه‌، بتدریج انرژی پتانسیل فراوانی در این ناحیه به وجود آمد و از آن جایی که می‌دانیم بر اساس قانون بقای انرژی، انرژی هرگز از بین نمی‌رود بلکه از صورتی به صورت دیگر تبدیل می‌شود، با نواخته شدن کوچک‌ترین دریم درامی، این انرژی نهفته در ناحیه‌ی مزبور، به انرژی جنبشی تبدیل می‌شد. چنان که افتد و دانی.

این کلیپ رو هم در این زمینه ببینید بد نیست. از زاویه‌ی دیگری به قضیه نگاه کرده.

[1] . استاد شهید مرتضی مطهری، کتاب مسئله‌ی حجاب، ص 109 و 100.

[2] . دوره‌ای که عقل بعضی از آدم‌ها پاره آجر و قلوه سنگ بر می‌داشت.  

(3) البته واضح است که بسیاری از کاربران محترم، اگر از این مبانی مطلع بودند در استفاده‌ی از آنها تجدید نظر می‌فرمودند.