مشاعره زورکی!

بعضی از دوستان پیشنهاد کردند مشاعره‌ای را شروع کنیم به این صورت که کسی با غزلی شروع کند، بعد نفر دوم شعری؛ چه غزل و چه قالب دیگری را بیاورد که با آغاز آن حرفی باشد که شعر قبلی با آن تمام شده بود. حالا اگر افزونه‌ای بر این عرایض بنده دارید بفرمایید تا بیفزاییم.

نظر شصخی بنده:

کار خوبی است و انگیزه‌هایی که در این روزگار بی‌حوصلگی که شاید هفته‌ها بگذرد و نسیم شعری گونه‌ی احساس ما را نوازش نکند، این اتفاق بیفتد.

این هم شروع:

حرف‌های ما هنوز ناتمام ....

تا نگاه می‌کنی :

وقت رفتن است

باز هم همان حکایت همیشگی!

پیش از آن‌که با خبر شوی

لحظه‌ی عزیمت تو ناگزیر می‌ شود

آی .....

ای دریغ و حسرت همیشگی

ناگهان

چقدر زود

دیر می‌شود!

مرحوم قیصر امین پور