سلام
مشاعره شد؟ پس اينم تقديم به شما:
تو نه آن رندي که ترک شاهد و ساغر کني
متحسب داند که تو اين کارها کمتر کني
تو که عيب توبه کاران کرده باشي بارها
توبه از مي وقت گل آخر چرا بايد کني
عشق دردانه است و تو غواص و دريا ميکده
سر فرو بردي در آن جا تا کجا سر برکني
لاله ساغرگير و نرگس مست و بر تو نام فسق
داوري داري بسي يا رب که را داور کني
باز کش يک دم عنان اي ترک شهر آشوب او
تا ز اشک و چهره راهش پر زر و گوهر کني
تو که از ياقوت و لعل اشک داري گنج ها
کي نظر در فيض خورشيد بلند اختر کني
چون صبا مجموعه گل را به آب لطف شست
کجدلي دان گر نظر بر صفحه دفتر کني
عهد و پيمان فلک را نيست چندان اعتبار
عهد با پيمانه بندي شرط با ساغر کني
تو که داري در گدايي گنج سلطاني به دست
کي طمع در گردش گردون دون پرور کني
گرچه گردآلود فقري شرم باد از همتت
گر به آب چشمه خورشيد دامن تر کني
عاشقان را گر در آتش مي پسندد لطف دوست
تنگ چشمي گر نظر بر چشمه کوثر کني
دوش لعلش چشمه اي مي داد حافظ را ولي
تو نه آني کز وي اين افسانه ها باور کني
ولي من حرفم روي همون شعر مولانا بود.