سلام و درود بر شما. درباره ي پيوند بين واقعيت و خيال من سعي خودم را كرده ام بر اساس تجربيات و گفته ها و شنيده ها و البته آرزوهايم نوشته اي جذاب را به وجود بياورم كه البته ظاهرا ناكام مانده ام. به نظر شما يك استاد آن هم روانشناس نمي تواند يك مشاور باشد؟ در سوال شما اندوهي وجود دارد كه خواننده را متاثر مي كند. با اجازتون چند نكته را كه به نظرم مي رسد عرض مي كنم شايد به روشن تر شدن بحث كمكي بكند. بله مردهايي هستند كه هر كاري و هر نوع رابطه اي با هر كسي را براي خودشان روا مي دانند ولي همان يا كمتر از آن را براي همسر يا خواهرشان روا نمي دانند. اما آيا همه ي مردها اين جور هستند؟ آيا خواهر يا همسر آنها مجاز هستند كه بگويند چون مثلا شوهر يا برادرم خودش اينكاره است پس من هم مي خواهم و مجازم كه مثل او باشم؟ در اينكه بعضي مردها در غيرت ورزي افراط مي كنند شكي نيست اما آيا غيرت به جا و بقاعده ي يك مرد چيز خوبي است يا نيست؟ و سرانجام اينكه با توجه به وضعيت فرهنگي و عرفي فعلي جامعه ي ما (مطلوب يا نامطلوب كاري ندارم) در روابط بين دو جنس زن و مرد به يك درجه اسيب پذير هستند؟ يا آسيب پذيري زن بيشتر است و لذا مراقبت بيشتري را از سوي خودش و اطرافيانش طلب مي كند؟

تعريف شما از پست چيه؟

خودزني اش كه بود. غير از اون توجه به تفاوت هاي فردي.

سلام. بله همين طوره. ممنون.

ممنون از نظر جالبتون.

سلام دوست عزيز. به نكته ي خوبي اشاره كردين كه پيش از شما هم دوستان ديگر به صراحت يا به طور ضمني بيان كرده بودند. يك پاسخ را كه خودتون فرمودين يعني اينكه بله امكان دارد ولي كمتر اتفاق مي افتد و اتفاقا اين يكي از عوامل جذابيت يك داستان مي تواند باشد نسبت به داستاني كه واقعيتي را كه هميشه و هر روز مي بينيم براي هزارمين بار براي ما بازگو كند. نكته ي بعد اين است كه يكي از عواملي كه باعث مي‌شود ما اين جور رفتارها را از مردان و زنان نادر بدانيم تجربه ي شخصي ما که برآمده از مشاهده ي آدم ها مختلف در اين چنين شرايطي و کنش هاي آنها نيست؛ بلکه بيشتر ناشي از واقعيتي ساختگي! است که تلويزيون در فيلم‌ها و سريال‌هاي خود پيش چشم ما گذاشته است که فکر مي‌کنيم همه‌ي زن‌ها اين طور هستند (و بايد باشند) که با ديدن اولين نشانه‌ ي حضور يک زن ديگر در زندگي شوهر، قيصريه را به آتش مي‌کشند و بسياري از زنان ما هم اين گونه رفتار را به عنوان تنها گزينه ي رفتار خود در چنين شرايطي مي شناسند. نکته ي بعد اينکه به لحاظ فني و ديدگاه ‌هاي نظري در باره ي رمان، نويسنده همواره تنها آن چيزي را که هست نشان نمي‌دهد بلکه آنچه را که آرزو دارد باشد هم نشان مي ‌دهد و اين يکي از سرچشمه هاي لذت هنري براي نويسنده و خوانندگاني است که با او هم آرزو هستند و يکي از علت‌ هايي که چرا ما از داستان خواندن خوشمان مي آيد و يكي از علت هايي كه چرا همه از يک رمان خوششان نمي‌ آيد. در واقع داستان به نويسنده و خواننده كمك مي كند تا در عالم خيال، گونه ي ديگري از زيستن را تجربه کنند؛ زيستن در يکي از هزاران جهان ممکن را که بيرون از خيال، تنها يکي از آنها تاکنون براي او محقق شده است. نکته آخر: اينکه ساجده مسائل خصوصي‌اش را براي استادش بيان کرد، چندان هم غريب نيست. هم اکنون نيز در خود ايران روزانه ده ها بلکه صدها نفر به مراکز مشاوره مراجعه مي کنند و مسائلي بسيار پيچيده‌تر و خصوصي‌تر از چيزي که ساجده تعريف کرد، بيان مي کنند و چاره جويي مي کنند. (پوزش بابت طولاني شدن پاسخ)

سلام. من خوردم هيچيم نشده.

رسيدگي مي شود.