خوبين؟ مام خوبيم!(اين برا اينکه شما نپرسين "خوبين؟" تا احتمالا مشکلي پيش نياد)

ميدونين. به نظرم مشکل از چندجا آب ميخوره. يکيش اينکه قديما آدمها با حيا تر بودن. کلي طول ميکشيد تا عشقشون رو به يکي ابراز کنن. اينقدر که گاهي يا طرف ازدواج ميکرد يا اصلا ميمرد. به خاطر همين يارو هيچ وقت به عشقش نميرسيد و ميشست شعر عاشقانه ميگفت. اگرم ميرسيد اينقدر سختي کشيده بود که ديگه هوس نميکرد بره دنبال يه عشق ديگه و از طرفي اون عشقش هم توي ذهنش بالا رفته بود و دست نيافتني شده بود.

اما الان يارو تا يه احساس خاصي بهش دست ميده فکر ميکنه عاشق شده اصلا کار به شعر و شاعري نميکشه. درعوض خيلي زود ميفهمن اشتباه کردن و از اينطرف دوره نفرت طولاني ميشه و شعر ضد عاشقانه ميگن.