و يه نکته هم درباره کامنت دومتون: شايد اگه تسامح رو بذاريم در مقابل تعصب ديني، اون وقت منظور من روشن تر بشه.
گاهي تعصب ما و باورهاي جزميمون، اجازه نميده مسير برا تفکر علمي هموار بشه. اما اونها تعصب خاصي ندارن.
ميگن: قدرت تعقل زماني باور ميشه که انسان توان مقايسه باورهاي مختلف رو پيدا ميکنه و ميتونه با سنجش درست باورها کنار هم، به باور صحيح برسه.
حالا اگه کسي از اول خودش رو محسور يه باور خاص کرده باشه (حتي اگه باور صحيحي باشه) قدرت تعقلش رشديافته نخواهد شد.
البته منم بايد تاکيد کنم که اصلا منظور دست نيافتن بزرگان ما به دستاوردهاي عظيم علمي نيست، منظورم نتيجه بخش نبودن اين همه کار علمي فراوونيه که هزاران نفر از ماها بهش مشغوليم و دردي رو از هيچ کس دوا نميکنه. يعني رويه غالب اينه که انديشيدن ما و قدرت تعقل ما نمره خوبي نميگيره.