سلام
چند سوال داشتم و چند نکته
تعريف شما از شادي چيه؟ يا بهتر است بگويم تعريف دين از شادي چيه؟ نسبت بين شادي و رضايت از زندگي چيه؟
بنده قبول دارم که جامعه شادي نداريم چون آدم هاي ما از شرايط و زندگي خود راضي نيستند و توصيه به رقص براي شاد شدن در نهايت مانند يه مسکن، موقتي باشد و منجر به احساس رضايت از زندگي نميشود.
به نظرم براي اينکه جامعه شادي داشته باشيم چيزي مثل رقص خيلي سطحي است و درمان واقعي نيست. بايد کاري کرد که مردم از زندگيشان رضايت داشته باشند.
در يکي از کامنت ها فرموديد : "يکي از راه هاي شاد شدن آدم رقصيدنه که با شرايطي حلاله. اينکه يه خانم متدين اگر خواست براي همسرش با رعايت جوانب مسئله برقصه احساس گناه نکنه و شوهرشم اينو چيز بدي ندونه"
من فکر ميکنم متدين ها (مرد و زن) احکام رو خوب ميدونند و قطعا براي چيزي که مرجعشان حلال دانسته احساس عذاب وجدان نميکنند. البته قبول دارم که رقص حلال بين متدينين (همسران) مرسوم نيست چون مهارتي در اين زمينه ندارند و به جاي توانمندي ترجيح ميدهند کلا قيد قضيه را بزنند.
واقعيت اينکه چندي پيش در جمعي از خانم هاي متدين بودم وقتي چنين بحثي را طرح کرديم همه خانم هاي متاهل معتقد بودند که ما اگر برقصيم اصلا همسرانمان نگاهمان نميکنند!!!!!!!!! (يعني اين خانم ها حکم شرعي را ميدانستند ولي چون در خانواده هاي مذهبي بودند در اين زمينه اعتماد به نفس پاييني داشتند.)
در کل عرضم اين بود که چنين مسئله که طرح کرديد يعني "حلال بودن رقص در شرايط خاص" اصلا مسئله جامعه ما نيست. چون ادم ها دو دسته اند يا احکام را ميدانند و چون سخت است يا مهارتش را ندارند به ان عمل نميکنند يا کلا معتقدند احکام کيلو چن؟