آقاي قرائتي روزي خاطره اي از خودشان نقل مي کردند که در سال هاي قبل، روزي دو جوان از ايشان سوالاتي مي پرسند که ايشان جواب آن ها را نمي دانست. به همه سوالاتي که نمي دانست خيلي راحت گفته بود نمي دانم. در راه برگشت پيش خود فکر کرده بود با اين اوضاع اين جوان ها در مورد او چه مي گويند؟ در همين فکرها بوده که آن اقايون دوباره پيدايشان مي شود و به ايشان مي گويند ما از شما خيلي خوشمان امده که به اين راحتي هرچه را نمي دانستيد گفتيد نمي دانم!

واقعا عزت را خدا مي دهد، شجاعت در بيان ندانسته ها کار بزرگي است!