يه سوال : به نظرتون با اين حساب ( با پذيرش اين مطلب که دليل اظهار ارادت به قله ي يک فضيلت، احساس نقص در آن فضيلت در وجود آدمي ست) آيا ميشه گفت دليل اين اظهار ارادت، ايجاد عشق به صاحب آن فضيلته تا از اين طريق خوبيهاي عاشق به معشوق بدون هيچ دردسري منتقل بشه؟؟؟ چون صرف اظهار ارادت به جهت تسلي احساس نقص نميتونه پوشاننده و زائل کننده ي نقص باشه، نهايت کاري که ميتونه بکنه همانطور که فرموديد اينه که موجب تسلاي خاطر ميشه!