ميدونيد چرا گفتم تلخ؟
مثل طنزاي اجتماعي ميمونه، که به يه چيزي ميخندي اما ته دلت تاسف ميخوري که چرا آخه؟ و بعد ميترسي که نکنه من هم...؟
حالا شيطان بعد از يه عمر عبادت، جاي خداپرستي به خودپرستي رسيده... نکنه من هم...؟
يه طنز ديگش هم اينه که خدا وقتي دلخور ميشه، خودش به آدما ياد ميده که چوري از دلش در بيارن... فتلقي آدم من ربه کلمات فتاب عليه. لبخند ناز خدا در تضاد با عمل انسان... اين يکي خيلي شيرينه...