سلام. ممنون از توجهتون به اين بحث و شرکتتون. چطور گريه کردن پيامبر ص براي از دست دادن فرزند که به تعبير قرآن در آيه ي کهف سوره ي 46 از جلوه‌ها و زينت‌هاي زندگي ناپايدار دنيا است، حاکي از "عظمت و تعالي روح لطيف" آن حضرت است ولي گريه‌ي حضرت زهرا س براي از دست دادن محبوبيت و احترام بين زنان ديگر (نعوذ بالله) حاکي از ضعف؟ به نظر شما يک انسان نرمال وقتي سرزنش ديگران را مي‌شنود نبايد ناراحت شود؟ تعريف شما از عصمت چيست؟ آيا اين گريه کردن معصيت بوده؟ تفسير شما از ادامه‌ي روايت چيست؟ آنجا که پيامبر ص بدون اينکه او را بر اين گريه سرزنش کند، دلداري مي‌دهد که علي ع در عوض فلان فضيلت را دارد و فلان برتري را دارد. در کدام کتاب و منبع درباره‌ي مهارت‌هاي زندگي آمده که انسان نبايد ناراحت شود، نبايد دلش بشکند، نبايد گريه کند؟ آيا حضرت زهرا س مثل هر انسان ديگري دوست نداشت در رفاه بيشتري زندگي کند؟