از اول بحث که اين پست رو نوشتيد 2 چيز خيلي به ذهنم مياد.يکي اين آيه :

" قل انا بشر مثلکم يوحي الي انما الهکم اله واحد فمن کان يرجو لقاء ربه فليعمل عملا صالحا و لايشرک بعبادة ربه احدا"

و فکرم سردرگم اين بحث که آيه اي که اشاره داره پيغمبر خدا مثل ماست و ما مي توانيم و بايد اعمال و نياتمون رو مثل او گردانيم، چرا بايد هر شب تو ذهن ما تکرار بشه و چرا ساعت دروني ما با اين آيه تنظيم مي شه براي بيداري صبح؟ چه ربطي است بين اين همه زيبايي؟

و دومي مقدمه شهيد مطهري بر کتاب "انسان کامل" که به همون حرف اول شما اشاره داشت:

" واقعيت اين است که گاهي فکر مي‌کنم از بس جنبه‌ي مافوق بشري آن بزرگواران براي ما گفته شده، براي خيلي از ما، خاصيت الگو بودنشان از دست رفته."