مادرم هميشه مي گه" زنده هيچ وقت نمي تواند هم پاي مرده بدود" منظورشون نعمت فراموشيه که خدا به آدم داده و همين طور صبر. ( البته الهي همه زنده باشند ولي خاطرات براي آدم ها مثل يه فرد مرده عمل مي کنه).

غير از اون اگر همين آدم ها هميشه تو يک فضا بمونند ( مثلا اينجا تو حالت غصه از ناکامي در يه مورد خاص) مورد شماتت ديگران هم قرار مي گيرند. بازي جالبي داره روزگار!