مي تونه اين طور مواقع به آدم حس اصحاب کهفي دست بده وقتي بعد از يه مدت همه قد کشيدند، جوون ها عاقله مرد يا عاقله زن شدند، بچه ها شاگرد مدرسه اي شدند و ... مگه تو هر بار سفر اونم فقط بعد از چند ماه، يه سر به ريز و درشت خلقت بزنيد تا از تغييرات دور نمونيد که البته معمولا نميشه به همه فاميل دور و نزديک و دوست و آشنا اين طوري و هر بار سر زد.

يا شايد حس کسي که بعد از يه داستان طولاني و درگير کننده، سرش رو از کتاب بالا آورده و به اطرافش نگاه مي کنه...

يا شايد کسي که از يه اتاق تاريک و بسته، اومده بيرون و از عجله ي روزگار تعجب مي کنه...

آدم به يکباره به خودش مياد با اين تغييرات. نه؟ کمي هم ترسناکه!