سلام. نماز و روزه هاي شما هم قبول حق. عيدتون هم مبارک. ممنون از لطفتون. حتما.

راس مي گي. همين جوري گفتم. ممنون.

راستش نمي دونم چي بگم. حرف حساب جواب نداره. شما اگه جوابشو دارين بگين تا بنشونمش سر جاش. (نماينده فاطمه)

خواهش مي کنم. چيز خاصي نيست. تکنيک داره و تمرين مي خواد هر کسي مي تونه اين مهارت رو به دست بياره. اينکه اين ويژگي ذاتيه يا تحت تاثير محيط و تقليد و تلقين و ... من دقيقا نمي دونم يعني بهش فکر نکرده و مطالعه اي هم نداشته ام و اينکه خوبه يا بده في نفسه اين رو الان چيز روشني به ذهنم نمي رسه ولي خوب يا بد بودنش رو از نظر ديني خبر داشتم که عرض کردم.

سلام. ممنون از نکته تون.

عرض بنده به طور خلاصه اين است که بله شايد حس طبيعي و ذاتي زن اين باشد اما اين نبايد باعث شود که اولا يک حکم شرعي را به لحاظ نظري انکار کند و به لحاظ عملي هم مانع اجراي آن شود. يعني آن حسادت زماني امري منفي شمرده مي شود که اين وضعيت پيش بيايد وگرنه اگر اين حسادت امري دروني باشد که زن با کنترل آن با اين حکم الهي مخالفت نکند امري منفي نيست مثل بسياري از تمايلات و انگيزه هاي نادرستي که گاهي به ذهن آدم مي رسد ولي او آنها را کنترل مي کند. آيت الله العظمي سيستاني: اگر حسادت (آرزوي از بين رفتن نعمتي که خداوند روزي ديگري نموده) در «گفتار» و «کردار» ظاهر نشود، حرام نيست هرچند از صفات ناپسند است. البته غبطه (آرزوي داشتن نعمتي که خدا به ديگري داده بدون آرزوي اينکه او نداشته باشد.) اشکال ندارد؛ البته از اکثر روايات بر حرمت مطلق حسادت (ولو قلبي) دلالت دارد اما از برخي روايات استفاده مي‌شود که: حسادتي که به وسيله گفتار يا کردار ظاهر نشود، بخشيده و چشم‌پوشي مي‌شود. (http://www.sistani.org/index.php?p=297396&id=458)

کدوم سوال؟

بله. دوستي مي گفت: خيلي از ما هر روز به زبان دست کم ده بار مي گوييم خدايا ما را به راه راست هدايت فرما ولي زبان حالمون داره فرياد مي زنه خدايا راه راست را به سمت ما کج فرما! ممنون از نکته ي جالبتون.

بله. قبلا درباره ي حديث اول صحبت کردم در بعضي يادداشت هام. در بعضي از سايت هاي پاسخگويي ديني هم توضيح اين روايت آمده: اگر زني با اين حکم خدا که مردان مي توانند همسر دوم بگيرند مخالفت کند، کافر است يعني کفر عملي دارد که البته در بعضي صورت ها مي تواند به کفر اعتقادي و ارتداد هم برسد. نکته ي ديگر اين که در مباحث نظري فقه اخلاق اين بحث مطرح شده است که بعضي صفات اخلاقي تا زماني که بر رفتار فرد تاثير نگذارد حرام نيست.

بنده الان حضور ذهن ندارم نسبت به روايتي که مد نظر شماست و اينکه در سپهر روايي ما چه جايگاهي و معنايي دارد. به نظر شما اون مثالي که درباره ي علاقه ي فطري انسان به کمال جسمي و رواني هم صحبتش به صورت عام و همسرش به صورت خاص عرض کردم کافي نيست؟البته مثال‌هاي ديگري هم در اين زمينه هست. علاقه ي ذاتي هر فرد اين است که سالم و سر حال باشد و زندگي راحت و بي‌دردسري داشته باشد اما چرا افراد بسياري حاضر شدند بروند و مقابل گلوله‌ي دشمن بايستند؟ب ه اين جمله ي شهيد مطهري دقت بفرماييد "مي‌گويم اشتباه شما همين جاست كه خيال كرده ‏ايد تعدد زوجات جزء حقوق مرد است در صورتي كه تعدد زوجات جزء حقوق زن است." (نظام حقوق زن در اسلام، ص 386) اگر کسي معناي اين جمله برايش روشن باشد و از ديدن آن تعجب نکند مي‌تواند گفت که درک درستي از مسئله‌ي تعدد زوجات از نظر ديني دارد.

براساس سرشماري که در سال 90 صورت گرفت بيش از دو و نيم ميليون زن سرپرست خانوار وجود دارد و بر اساس گزارش کميته ي امداد امام خميني (ره) از سال85 تاکنون به طور متوسط هر سال آمار زنان سرپرست خانوار 40درصد افزايش يافته است. (با اندکي جستجو در سايت‌هاي رسمي و معتبر ايراني مي‌توان اين آمارها را با اندکي کم و زياد در ارقامشان پيدا کرد)حال آيا به نظر انتظاري دور از عقل و شرع و عاطفه است بعضي از زنان مسلمان ايراني که داراي شوهراني عاقل، متعادل، متدين و به لحاظ مالي توانا هستند به همان دلايلي که در مورد قبلي گفته شد، به همسران خود اجازه دهند، حتي تشويقشان کنند که چنين زنان غالبا مستاصلي را زير پر و بال خود بگيرند و مثل دو تا دوست در کنار هم زندگي کنند؟ درباره ي سوال بالا: ببينيد مسئله دو صورت دارد يک وقتي هست يک زن خاص نمي خواهد گذشت کند، اشکالي ندارد غالبا اما يک وقت هست هيچ زن مسلمان ايراني حاضر به چنين کاري نيست. چيزي شبيه بحث وجوب عيني و کفايي.شبيه مسئله ي قبل. يک وقتي هست که يک دختر نمي‌خواهد با چنين جانبازي ازدواج کند خب اين ايرادي ندارد غالبا اما شما وضعيتي را تصور کنيد که هيچ دختر ايراني حاضر نمي‌شد با چنين مرداني ازدواج کند. آن وقت چه؟ در آن صورت قضاوت شما نسبت به دختران و زنان ايراني چه بود؟

مي تونيم بگيم عوامل متعددي مانند مهرباني، شفقت، دلسوزي، ترحم، احساس اداي دين، گذشت به خاطر خدا، معامله با خدا در ازاي پاداش هاي اين جهاني و آن جهاني او و از همه بالاتر رضايت او در تصميم چنين زناني دخالت دارند؟

اختيار دارين و خوشحالم. پاسخ من به اين سوال همان پاسخي است که شما به اين سوال مي دهيد که هر زني به طور طبيعي دوست دارد با شوهري سالم، زيبا و با نشاط ازدواج کند. حالا چه چيزي باعث شده است که زن هاي جوان بسياري با شوهراني ازدواج کنند که معلوليت هاي بالاي جسمي و گاهي رواني ناشي از جنگ دارند؟