پسوند "ش" به صفت اضافه مي‌شود و اسم تحويل مي‌دهد. ناز صفت است مثلا در ترکيب "لبخندِ ناز". بنابراين "نازش" اسم است مثل "نرمش"، به معناي (يا بسيار نزديک به معناي) "نازيدن". پسوند "مند" هم تقريبا هميشه به اسم معني مي‌پيوندد و صفت مي‌سازد. بنابراين "نازشمند" صفتي است به معناي "داراي نازش" و در نهايت "نازشمندانه " واژه اي است مانند "کودکانه" که پسوند "انه" معمولا نوع يک عمل را بيان مي کند. پس رفتار نازشمندانه يعني رفتاري شبيه افراد داراي نازش. (از نوع رفتار افراد داراي نازش)