سلام
من چند چيز بگم؟
چندتا نکته با توجه به حرفاي دوستاي عزيزم:
1. کسايي که عشق براشون يه حس تکراري و خسته کنندس و موقع گفتن و شنيدن از عشق، حس "نامکرر است" ندارن، بهتر بايد بتونن در مباحث نظري دربارش حرف بزنن و مثل يه پديده نقد و تحليلش کنن و از نقد کردنش لذت ببرن. اما خوب يه جورايي تو مباحث نظري هم بي نام زياد ورود نمي کرد به بحثا.
2. حضرت حافظ که اتفاقا جفتتون خيلي بهش ارادت داريد، چقدر خوشکل بين نظرات شما جمع کرده:
يک قصه بيش نيست غم غشق وين عجب/ کز هر زبان که مي شنوم نامکرر است.
3. راستش فکر ميکنم عشق چيزيه که ماها چه در ظاهر باهاش موافق باشيم و چه مخالف، چه اون رو فراتر از دوستي بدونيم و چه پست تر از اون، چه يه نوع بدونيمش و چه چندين و چند نوع و حتي اگه از زبان فلاسفه و روان شناسان و جامعه شناسان و ... تحليل و تشريحش رو خونده باشيم و تهش به يه تعريف نرسيده باشيم، چيزيه که ته تهش دلمون ميخواد باشه و زندگيمون رو رنگ ببخشه.... همه ما دوست داريم تجربش کنيم و باهاش بزرگ بشيم. باور کن...