سلام
به نظرم خوشبختي يعني اين که آدم بتونه بهترين کسش رو راضي نگه داره! بهترين کس: يعني خدا !
و اما پيشنهاد مي کنم تو فرهنگ اعلام جلو اسم اين آدم هايي که فرموديد اين طور بنويسند:
اوناسيس: نامرد، خسيس، از اون هايي که به جاي اينکه رمز موفقيتشون رو به کسي بگويند و جواب سوال بدهند آدم رو سرکار مي گذارند.
دبير کل اسبق سازمان ملل: خوش اشتها، داراي معده اي وسيع پر از اميال گوناگون.
ولي واقعيت اينه که هر کس از خوشبختي تفسيري داره و اين به خاطر اينه که اين مفاهيم اجتماعي تعريف روشني ندارند. هر چه هست مطلوبيتيه که هر کسي جوري اون رو مي بينه. راستي اين ها معقول ثاني فلسفي هستند؟
پستتون زيبا بود. تشکر