الان من به همين هارسيده ام که شمانوشته بوديد.اتفاقاتي که از بيرون ميايندو به درون ميريزند.در درون ميمانندو همانجا تبديل به يافته هايي از احساس،تفکروخوشناسي جديدميشوند.امااين حالات واين نگرش هاچيست وچطور است وايانگران کننده است يا خوب الله اعلم.انگار ادم رسيده است به لايه اي دروني از دشت وجودي خويش،چيزهايي ميبيندکه باورش سخت است.از خود واز درون مايه ي خود.کاش متوجه حال خودمان بشويم تا با صحنه هاي دهشت اور مواجه نشويم

سلام...
وبلاگ بسيار جالبي داريد،از مطالبتان لذت بردم.
ممنون ميشم به من هم سر بزنيد و اگه دوست داشتيد با هم تبادل لينک کنيم.
التماس دعا

سلام
خب به سلامتي ان شاءالله
ما که به اين چيزا اصلاً حسادت نمي کنيم. موفق باشيد
عمو پنجلي: الکي ميگه

سلام مجدد

سلام

سلام و عرض احترام
سال نو بر شما مبارک
بعد از نماز صبح که مي نگاشتيد انگار حس تون اين بود که نويسنده ايي که خواننده ي حقيقي داشته باشه از لحاظ اجتماعي و عاطفي هرگز تنها نمي مونه.....
اما بعد از اون انگار به همون چيزهايي که در تيتر يادداشت اشاره کرديد خوب دست يافتيد که البته من هم بيشتر دوستش دارم...
خلاصه اينکه ظاهراً راز سر به مهر دنيا اينه که هر کسي رابطه اش با خودش قوي تر بشه از تنها شدن نگران نيست.