سلام. در حد مطالبي که بيان کرده ايد به نظر مي رسد مهم ترين عامل اين وضعيت، «افراط و جو گيري» است. مخصوصا اگر طرف طلبه باشد و در يک موقعيت سياسي و اجتماعي ناگهان احساس مسووليت ديني، سياسي، و اجتماعي کند! و دچار «فوبياي کامنت گذاري» هم بشود.
تجربه هاي مختلف نشان مي د هد که چنين افراطها و شور و شرها و احساس مسووليت هايي ناگهان وقتي زمان بگذرد و با «برخي واقعيت ها» محک بخورد شخص را ناگهان دپرس مي کند و انگيزه و شور و شوقش را کم مي کند.
بهتر است همواره در همه کارها حتي در وبلاگ نويسي «آهسته و پيوسته و معقول» حرکت کنيم.