ممنون از مقاله ي خوبتون

جمله اي بر اساس قوانين جامعه شناختي از آيت الله مصباح خوندم که مي فرمودند جامعه اي که همه ي دغدغه اش و همه ي همتش روي تهيه ي پوشاک و خوراک و لذائذ مادي و از بين رفتن شغل وکار باشه

مسلما از ماديات هم بهره خواهند برد و به همه ي اون خواهند رسيد.قران هم از سوي خداي متعال در توصيف اين اراده مي فرماد که خدا هم تحت اراده اش هست که کفار و کلا غربيها به اون مادياته برسن.اما جامعه اي که همتش نصف بشه و نصفش غير از ماديات روي معنويات هم زوم بشه به ناچار از ماديات به همون مقدار همتش دست مي يابد.با حساب دو دوتا چهار تا مي شه گفت اگر جامعه اي همه ي همتش روي معنويات باشه از ماديات هيچ بهره اي نخواهد بردويه چيزي شبيه کشور عراق.شما ملاحظه بفرماييد شهربزرگي مثل نجف و کربلا در ظاهر امر هيچي نداره ولي شما مي تونيد وجود انسانهايي با زهد و عرفان بالا رو در کوچه پس کوچه هاي حرم اميرالمومنين انکار کنيد؟؟