سلام
به خونه خوش اومديد!
راستش خيلي چيزا ميخواستم بنويسم از غيبت تون و دلايلي که براش گفتيد و از حضور مجددتون؛ ولي اين داستان حال و هوامو کلاً تغيير داد! قشنگ بود يعني يه چيزي بيش از قشنگ...
فقط کاش به جاي ضمير او، شخصيت هاش اسم داشتن. خلاصه ممنون

يه استاد منحرف داشتيم، که خودش رو عاشق و شاگرد آقاي ملکيان مي دونست
واسه همين همش فکر ميکنم اگه ملکيان بخونم منحرف ميشم

با داستان هم ياد اين شعره افتادم:
دخترک رفت، ولي زير لب اين را ميگفت:
"او يقيناً پي معشوق خودش مي‌آيد"
پسرک ماند، ولي روي لبش زمزمه بود:
"مطمئناً که پشيمان شده،برمي‌گردد"
...عشق قرباني مظلوم غرور است هنوز...

سلام

سلام

سلام