از آنجا که بنده با حفظ سمت(منطقدان بزرگوار بودم قبلا) يکي از تحليلگران بزرگوار سياسي نيز ميباشم که از پست اخير وبلاگم معلومه.
پس ضمن اينکه الان بايد دوباره بهم بربخوره، مجبورم حالت تدافعي بگيرم.
اصلا شما به اين سوال جواب بديد که ، چرا وقتي خدا هست، امام مي‌خواهيم؟ وجوه کمال، در خدا که خيلي بيشتره.
چرا هميشه مستقيم سراغ خدا نميريم؟
چرا موقع نماز ياد خداييم و موقع عرض نياز، ياد معصومين؟؟؟