ببخشيدها حاجي خان بحثم روي خوشحال يا ناخوشحال نيست اوني که عاشق شده خودش ميدونه ديگه معشوق کي بوده و کي رو از دست داده.

چقدر اينايي که عشقشون رو از دست ميدن سطح پايين نشون داده. يه جوري ميگه خوشحال باشيد فرصت داشتيد همچين آدمي رو ببينين انگار چه خبره!

والا...

ذره بين!!

نميشه جوري لينک بذاريد که ما بي دردسرِ سلکت کردن بتونيم بازش کنيم؟

نه جان من نميشه؟

خطابم به دوستاي کامنت گذاره

الان دو دقيقس دارم سعي ميکنم لينک رو انتخاب و سپس کپي کنم!

نويسنده خودشو کشته با اين راه حل هاش.

عزاداري هاتون قبول، رسيدن بخير

به روز نمي کنيد؟

خوبيد؟

اما من يک سوال ذهنم رو درگير کرده و چون چندبار ديدم شما درباره عشق نوشتيد خواستم اينجا مطرحش کنم و اون اينکه واقعا درک غربي از عشق با درک شرقيش خيلي متفاوت نيست؟ من احساس ميکنم اينطوره. مثلا همين مطلبي که دارين ترجمه ش رو ميذارين من کل متنش رو خوندم راه حلهاي جالبي بودن اما اينا دردي رو از يک عاشق شرقي دوا نميکنه. براي ما دوري و هجران و نشدن عشق رو شعله ورتر ميکنه حتي اگه بدونيم اين تب و تاب فرجامي نداره. اصلا عاشق اين نرسيدنها رو بيشتر دوست داره پس چرا دنبال راه حلي براي خوب شدن داشته باشه؟!!! حتي اگه قطع اين رابطه نه به دليل شرايط بلکه به خاطر عدم قبول از طرف معشوق باشه. اصلا عشق با همين نرسيدنها و نشدنها عشق ميشه. به قول يکي اصلا عشق با وصال تموم ميشه. اون چيزي که غربيها ميگن عشق معنيش چيز ديگه ايه. شايد به خاطر فضاي فردگرايانه اي که اونجا وجود داره به محض اينکه کسي رو به اين اندازه دوست داشته باشي که دلت بخواد پول غذاش رو حساب کني!!! بتوني بگي عاشق طرفي.

البته بايد بگم حتي اگه تلقي ما و اونا درمورد عشق تفاوت داشته باشه بازم اين مطلب شما مفيد فايده س و اون هم در مواردي هست که روابط دوستي مون با کسي به دليلي به هم ميخوره (نه عشق).

متشکرم