خواستم بدونيد حالا ماها که اول راهيم، مونده که از گذر عمر و اين حرفا بنالين!
تازه اون مدلي که نوشتم بدبينانه ترين حالت بود، قول ميدم اگه قول بدين ورزش کنين، اون مرحله سوم رو تو سن صد و بيست سالگي اونم در مقايسه با نديده و نبيره هاتون تجربه کنين ان شالله.
اون الفاتحه رو هم بقيه برامون ميخونن، چه کاريه از الان خودمون برا خودمون بگيم!

اون کامنت رو مينوشتم، ياد آيه اي از قرآن افتادم ميدونيد کدوم؟
.
.
" ومنكم من يرد إلى أرذل العمر لكي لا يعلم بعد علم شيئا إن الله عليم قدير "
وتو اون کامنت به جاي نوشتن آيه، آرزوي عمر پربار و پر برکت کردم...
عرض عمر خيلي مهمتر از طول اونه...