سلام
دارم فکر ميکنم که خود منم با اينکه هميشه شعر و رمان دوس داشتم و حتي به قواعد زبان فارسي و آيين نگارش و اين حرفا هم بي علاقه نيستم اما کلاساي ادبيات مدرسه و دانشگاه برام کسالت آورترين کلاسا بود، نمره هام هم خوب نميشد هيچ وقت. فقط يه معلم دوره راهنمايي داشتيم که آقايي بود شبيه نيما يوشيج و عاشق مولانا بود، تنها خاطرات دل چسب کلاساي ادبياتم مال کلاساي ايشونه وقتي با اون شور و حال "بشنو از ني" رو ميخوند.
دوستي يه بار تو وبلاگش درباره يه تحقيق ميداني در تعطيلات نوروزش نوشته بود. از بچه هاي فاميل درباره بدترين درس مدرسه پرسيده بود و جواب... دلا بسوزه به حال فرهنگ و ادب اين مرز و بوم