سلام. ياد يه خاطره اي افتادم. سه سال پيش يه دوره آموزش طنزنويسي داشتم تو يه موسسه ي خصوصي. هزينه ي دوره 35 هزار تومن بود. چهار تا آقا بودن و دو تا خانم. جلسه ي اول بهشون گفتم. شما هيچ کدومتون طنزنويس خوبي نميشين. حالا جلسه ي اول، استاد روحاني و معمم، همه همين جوري عصا قورت داده نشسته يه دفعه انگار آب سردي ريختن رو سرشون. ادامه دادم آخه کي بلند ميشه 35 هزار تومن (اون وقتا واسه خودش پولي بود) ميده طنزنويسي ياد بگيره. معلوم ميشه مايه دارين و طنزنويس بايد درد مردم رو حس کنه و شما حس نمي کنين. (البته لحنم شوخي و جدي قاتي بود)... يعني فکر مي کنيد دارم فيلم بازي مي کنم؟ باور کنيد پيرم در اومد از صبح از بس گشته ام تو اينترنت و کتابخونه که ببينم از کجا شروع کنم و چي بگم تا بالاخره يه فکرايي به سرم زده حالا البته هنوز خامه تا ببينم چي ميشه؟ ولي خداييش معضليه. فکرشو بکن.