سلام
واي با همه حرفاتون دربس موافقم استاد.
البته با حرفاي مخاطبتون هم موافقما، يعني تو جامعه ظاهر بين ما اگه بخواي جايي برسي بايد همون جوري باشي که اون ميگفته.
ولي من جايي رسيدن اين جوري رو دوست ندارم.
آدم بودن برا من در يک رنگ بودن و صميمي و ساده بودن و با هر کس مثل خودش حرف زدن معني داره. اون اضافاتي که ماها به شخصيت خودمون سنجاق ميکنيم، جز باري که وزنه ي روحمون ميشه نيست. چقدر خوبه آدم کاره اي نباشه اما روح رها و سبکي داشته باشه مثل پر... که با هر باد ملايمي لطافتش از جا جنب بخوره.
بودن با آدم هاي ساده و يک رنگي که فقط با ساده بودن و يک رنگي ميشه به دستشون آورد، هزاران بار براي من ارزشمندتر از نشستن روي هر مسند و به دست آوردن هر مقاميه که معلوم نيست بعد از به دست آوردنش چقدر خودم رو ببازم و به قهقرا برم!
تازه، دغدغه اينکه باکلاس باشي و حتما تو يه قالب خاص تعريف بشي برا بقيه ، چقدر آدم رو از خود حقيقيش دور ميکنه و آرامشش رو ميگيره. من آزادي و راحت بودن کودک درونم رو حاضر نيستم با هيچ چي عوض کنم!