شما لطف دارين. بله درست است. اگر در طول تاريخ، ارزش كار هنرمندان به ميزان لازم شناخته و ستايش مي شد ما الان به تعبير آقاي كزّازي نازشنامه هاي (سروده هاي خودستايانه) كمتري داشتيم. كلاس بلاگ به ذهنم نرسيده بود قشنگ بود. ممنون.

خب البته بله همان طور كه فرمودين اطلاعات قبلي شما از تاريخ ادبيات و اديبان و انس شما با شعر آنها باعث ميشه حرف هاي شما صرفا حدس نباشه بلكه كم و بيش موجه باشد. اما خب به قول گتيه سه شرط پيشگفته شروط لازم معرفت هستند و نه كافي. از طرفي به لحاظ روش شناختي شما بهتر از من مي دانيد كه تا زماني كه در بررسي يه مسئله و پاسخ يابي براي آن به ديدگاه هاي رقيب توجه نشود، پژوهش اعتبار لازم را نخواهد داشت.

بله به نكته ي خوبي اشاره كردين. حدس اشكالي نداره. منظورم اين بود كه آيا مي توانيد اين گزاره ها رو با دليل و شاهد نشون بدين و اثبات كنيد يا نه اگر مي تونين كه بله حق با شماست موجه هم هست و اگر نمي تونين حتي اگر صادق هم باشند طبق اين نظريه، معرفت نيستند و فعلا ارزش علمي ندارند. ببخشيد زيره به كرمان بردن بود فقط خواستم مطمئن بشوم كه هر دو از كلمه ي موجه يك معنا رو در نظر داريم.

هههه. كلّا عرض كردم. جالبيش اينجاست كه من تازه ده مقاله خوندم رسيدم به همينا! (البته زياد خوشحال نباشيد چون در تعريف معرفت گفتن باور صادق موجّه!)

خودم مي دونم! با اين حال شما لطف دارين.

پس به راه راست هدايت شديد خدا رو شكر و ممنون و اگه قول بدين نپرسيد كجاش؟ مي گم كه جالب بود.

ديدي اشتباه كردي حسن!

سلام. ابدا. براي مثال من الان يه فرضيه دارم همين و براي مثال همين امشب حداقل ده مقاله (از 3 صفحه اي تا 30 صفحه اي) رو ديدم كه به اين مسئله از زواياي مختلف ادبي، تاريخي، روانشناختي، قرآني، حديثي، عرفاني نگاه كردن. ولي هنوز به جوابي قانع كننده و محكم و قابل اثبات نرسيده ام.

سلام. شباهت بنده با شما در اينه كه هر دو سوال داريم ولي ظاهرا يك تفاوت داريم و آن اينكه من منتظر نمي مونم كسي جوابمو بده. خودم مي افتم دنبالش بعد نتيجه رو مي گم حتي راه رسيدن به اونو تا بقيه ببينند. شايد كسي پيدا شد و به من نشون داد اشتباه مي كنم يا درست مي گم يا يه چيزي گفت كه نتيجه ي ناقص منو تكميل كرد. ديگه اينكه من خيلي كم از كسي سوال مي پرسم البته به استثناي مسائل شرعي يعني گاهي مي دونم اگه از فلاني بپرسم به احتمال زياد جواب رو مي دونه ولي دوست ندارم اول كار جوابم رو بده و خلاص دوست دارم خودم جواب سوالاتم رو ذره ذره پيدا كنم مثل چيدن يه جورچين . يعني لذت مي برم بعد وقتي ديگه احساس كردم كه انگار به نتيجه رسيدم يا خسته شدم از نرسيدن مي رم ازش مي پرسم. تازه تو اين موارد معمولا اول مي پرسم جواب رو كجاها مي تونم پيدا كنم؟ حالا اين خوبه يا بد به هر حال عادت منه. اينكه تو وبلاگ از همون اول سوال رو مي نويسم بيشتر يه جور بلند بلند فكر كردنه.

اختيار دارين. چون عرض كردم خودستايي هنرمندان خواستم نمونه اي از هنرمنداني را كه خود را ستوده اند بيان كنم.

سلام. بنده سوال كردم. البته بعضيا هم مي گن بله.