ممنون از بحثهايي که مطرح شد

اون چيزهايي که گفته شد دقيقا معماي منو پررنگ تر ميکنه. بي نام گفتن که اگه مردي از خانمش مطمئن باشه و بدونه که رفتار درستي داره روابطي شبيه به روابط خودش رو براي اونم مجاز ميدونه اما مساله اينه که آقايون چون معتقدن خانمها خيلي احساساتي هستن کمتر چنين اعتمادي بهشون ميکنن

استاد هم که فرمودن خانمها نبايد صرفا براي برابري با آقايون هر رابطه اي که اونها دارن، داشته باشن. من مساله ام روابط نادرست نيست مشکل توي همون روابط سالمه. اگه من که يک زنم بخوام روابط سالمي درست مثل مثلا همسر يا برادرم داشته باشم اونها خيلي نگران ميشن. يعني حس قيموميت آقايون خيلي خيلي قوي کار ميکنه اما در مقابل به حس حسادت خانمها (تعبير منفي رايج) يا حس دقيق زنانگي (چون ما زنها احساسات خانمها رو بهتر از آقايون درک ميکنيم) هيچ توجهي نميکنن. اگه مرد مجاز هست به خاطر غيرتش مانعي براي زن به وجود بياره چرا احساس زن براي محدود کردن رابطه همسرش با زن ديگه اي ناديده گرفته ميشه؟ فقط به خاطر اينکه مردها منطقي تر و عقلاني تر عمل ميکنن؟ حتي اگر اينطور باشه بالاخره يک طرف رابطه همون جنس عاطفي قرار داره که مطمئنا يک زن (مثل همسر) بهتر ميتونه از احساساتي که توي رابطه براي زن به وجود مياد باخبر بشه.

حالا يه معما:

اگه همه خانومها به محدوديتهايي که آقايون (همسر يا پدر يا برادر) ميذارن احترام بذارن، اونوقت آقايون مودب و کسايي که ميخوان توي جامعه روابط سالم فراجنسيتي (البته تا حدود شرعي) داشته باشن ميخوان با کدوم خانم اينطور رفتار کنن؟

هر حايي که شماي آقا تونستيد با يک خانم رابطه اي سالم داشته باشيد بدونين که حتما اون خانم داره يه بي احتياطي ميکنه و يه سرپيچي از درخواست غيرتمندانه يه مرد.

اگه واقعا خانمها آسيب پذيرتر از آقايون هستن اي آسيب پذيري در هر رابطه اي ممکنه وجود داشته باشه، چه طرف (آقا) خواستار روابط سالم باشه چه خداي نکرده اينطور نباشه.