شايد بهتره بگيم عشق دوست داشتنيه که آنچه عاشق از آن عبور مي‌کنه يا متعدده يا بزرگتر از حد معموله. يعني بيش از آنچه معمولا افراد براي محبوبشون ازش مي‌گذرن. يه جور ديگه بگم ميشه اين طور پرسيد که چه زماني عقل بر کسي غلبه داره تا عشق؟ طبق مباني‌اي که عرض کردم در دو حالت: يک. زماني که تعداد مواردي که عاشق به خاطر معشوق از آنها گذشته کم باشه (کميت) مثلا فقط پول دو. زماني که آن چيزي که عاشق براي معشوق ازش گذشته چيز خيلي مهمي نباشه. (کيفيت) مثلا آبرو. در اين دو مورد (که گاهي هر دو هم صادق) اون حس به تعبير شما دوست داشتن به حساب مياد نه عشق.