• وبلاگ : كوهپايه
  • يادداشت : خوشگل بودن يا نبودن مسئله اين است؟ (2)
  • نظرات : 4 خصوصي ، 43 عمومي

  • نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + ذره بين 
    اينايي که گفتيد رو قبول دارم، اما خوشبختي آدم لزوما با سعي و تلاش و رشد اخلاقي و علمي و .. حاصل نميشه. ظاهر بيني تو جامعه ما حرف اول رو ميزنه. پس يه ادم نازيبا فرصت هاي خيلي محدودتري در انتخاب همسر، شغل آينده و ... داره. حالا شما اينها رو بذاريد در کنار روحيه حساس خانم ها که اتفاقا موضوع اصلي بحث ما هم بودن، ببينيد يه خانم چقدر سخته براش که در اين شرايط موفق، شاد و خوشبخت زندگي کنه.
    و صدالبته قبول دارم که اگه بتونه گليم خودش رو از اين شرايط ناهموار بکشه بيرون، حتما شخصيت قابل تحسيني داره. اما واقعا چقدر اين اتفاق ميفته؟
    پاسخ

    من درباره ي خوشبختي به معنايي که شما هم اشاره کردين يعني چشم ظاهربين اين روزگار صحبت نمي کنم. بله ممکن است يک زيبارو يک شوهر زيباي پولدار پيدا مي کند و يک شغل خوب با اين حال چيزي نشده يعني از نظر شخصيتي رشدي نکرده. البته نه اينکه همه اين جورين نه خوشگل هم داريم که چيزي شدن. از طرفي نمي خوام بگم هر نازيبارويي هم رشد شخصيتي پيدا مي کنه چون براي رسيدن به اين رشد عوامل متعددي در کار هستند همان طور که براي رشد نيافتگي عوامل متعددي در کار است. عرض من اين است که "زيبارو بودن با اين که يک موهبت است و يه مزيت ولي اتفاقا همين موهبت مي تواند از بزرگ ترين موانع رشد شخصيتي فرد باشد" و گرنه ما هم زيباروي رشد يافته داريم هم نازيباروي رشد نيافته.