• وبلاگ : كوهپايه
  • يادداشت : خوشگل بودن يا نبودن مسئله اين است! (1)
  • نظرات : 7 خصوصي ، 44 عمومي

  • نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + ذره بين 
    ببخشيد استاد
    باز هم برداشت من با شما متفاوته مثل اينکه.
    چرا خوشنام تر بودن رو تفسيري از اصبح وجها گرفتيد؟
    "فإن تساووا فيه فالأصبح وجها لدلالته على مزيد عناية الله تعالى أو ذكرا بين الناس لأنه يستدل على الصالحين بما يجري الله لهم على السنة عباده"
    اصبح اينجا يعني چي؟
    من برداشتم اينه که تو جمله دوم هم در تقدير گرفته شده يعني اصل جمله اينه : آو الاصبح ذکرا ...
    البته اعتراف ميکنم که ما دانشگاهيا تو صرف و نحو ضعيفيم.
    پاسخ

    اختيار دارين. من منابع فقهي متعددي رو نگاه کردم. چيزي که نوشتم عينا همونه که اومده يعني دو تفسير. منشاء اختلاف تفسير معناي حقيقي و مجازي "وجه" (چهره) است. معناي حقيقي وجه يعني صورت شخص معناي مجازي همان چيزي است که در کلمه ي وجاهت و وجيه هم مي آيد تو فارسي هم مي گوييم چهره هاي برجسته. يعني بزرگان، اشراف، سروران و... (لسان العرب را ببينيد.) اصبح اينجا از صباحه به معني جمال (زيبايي) است صبيح يعني جميل و اصبح اينجا افعل تفضيل به معناي اجمل (زيباتر) است. (لسان العرب) در بعضي کتب فقهي هم آمده "احسن وجها" پس اصبح وجها يعني خوش چهره حالا اگر به معني حقيقي باشد که روشن است و اگر چهره به معناي مجازي باشد هم يعني خوش نام يعني کسي که بين مردم وجاهت و شرافت و به قول معروف اسم و رسمي دارد.بله در اين عبارت ذکر عطف بر وجها مي شود ولي خب در روايت هايي که مستند اين حکم است فقط اصبح وجها داريم و اين نشان مي دهد که ذکرا تفسير وجها هست چنان که در روض الجنان هم شهيد ثاني خودش تصريح مي کند به اين که دو "تفسير" وجود دارد.