و اما ادامه حرفتون : ازداستان عاشقانه خوشتون نمياد دليلشم خودتون ميگيد چون اين دو "عشق و هوس" قاطي شدن . آيا اينکه اين دو تا قاطي شدن دليل ميشه ماها از عشق بيزار بشيم؟ بعدم بگيم : شما عاشق پيشه باش ومنم ضدش!!!!!؟ بقيه با يه چشم نگاه ميکنن ازکجا معلوم من و بقيم با يه چشم ببينيم؟! در آخرمن اسم هوس رو عشق نذاشتم که حالا از سرش زياد باشه. من ميگم با مهتاب موافقم چون گفت: يه نفر رو دوست داشته باشي که تا ابدفقط اون تو دلت باشه.

ببخشيد جسارت نباشه شما فکر ميکنين اگر بگيد از عشق خوشتون مياد متهم ميشيد به غير مذهبي بودن و ... آره ميگين عشق رو قبول داريد اما واهمه داريد ميترسيد که بگيد عاشقيد و عشق رو دوس داريد هرچند با اين لحن شما که ميگيد: لزومي نداره بگم و إل و بل حتما ميگيد نه من فقط خواستم بگم به هوس نگيد عشق. که البته هيچ کس هم نميگه مثالايي هم که ميگيد فيلم هاي هندي و.. بخاطر شباهتشون با اون حس دروني مورد توجه قرار ميگيرند . من همه حرفام از ديد ومنظر آدماي مذهبيه نه اونايي که ...

بازم ببخشيد که وقتتون گرفته شد.