مهتاب صندلي اش را به حالت اول برگرداند. هر دو نفس راحتي کشيدند. تلفن باز زنگ خورد. مهتاب و مسعود به هم نگاهي کردند.

- مرتضي است دوباره. چي کار کنم؟

- جواب بده. بگو رفتي خريد.

- باشه

- الو سلام

- سلام. چرا تلفنت رو جواب نمي دهي؟

- ببخشيد نفهميدم. کارم داشتي؟

- آره. خانم بي حواس کيف پولت رو جا گذاشتي تو ماشين.

- ا؟ يه لحظه صبر کن.

بعد کيف دستي خود را گشت.

- خوب شد گفتي. هرچند يه ذره پول تو جيب کيفم مونده ولي خوب مي خواستم خريد برم که ديگه نمي رم. برمي گردم آرايشگاه.

- اومده بودم دنبالت بهت کيفت رو بدهم. ولي نبودي حالا هم ديگه ديرم ميشه. برگرد دفعه بعد برو خريد. خوب؟

- باشه. ممنون. کاري نداري فعلا؟

- نه قربونت. خداحافظ

- خداحافظ