به صندلي تکيه داد و دستانش را زير سرش حلقه کرد. نه، اين بار با طفره رفتن هاي مهتاب و از گذشته گفتن ها دلش آرام نميشد. چيزي دلش را آشوب کرده بود که نمي گذاشت راحت با مهتاب بخندد. نميگذاشت از او بگذرد و فراموش کند. حرصش گرفته بود از مهتاب که با يک فنجان قهوه و يک ايميل قديمي، همه چيز را حل شده ميپنداشت. فنجان قهوه را به وسط ميز هل داد و به اتاق خواب برگشت...