مرد:
صداي گريه اش دارد ديوانه ام ميکند. خودش مي داند که چقدر دوستش دارم. اما اين فکر مثل خوره افتاده به جونم، نميتوانم بي خيال قضيه بشوم. بايد برم سراغ مسعود، شايد او حرفي براي گفتن داشته باشد. دلم نميخاد اينجوري گريه کند، بايد آرش را بفرستم برود توي اشپرخانه، مهتاب جلوي آرش گريه نميکند.
آرش بابا بيا اينجا...
( به نظرم نام بر روي شخصيت ها بگذاريم)