سلام. خوبين؟ ممنون از نظر مفصلتون. با بعضي از فرمايشاتتون موافقم و نسبت به بعضي ديگه احساس مي کنم نتونستم درست منظورم رو بيان کنم. به نظر حقير لازم نيست يک هنرمند که کار هنري توليد مي کنه لزوما پژوهشگر هم باشد، همان طور که ما انتظار نداريم مسي بياد در زمينه ي فوتبال کار پژوهشي بکنه يا استاد غلوش بياد درزمينه علوم قرآني و تفسير پژوهش کنه. درباره ي ترانه که عرض کردم منظور شعر اونه نه... منظورم از پژوهش در اين زمينه ها بيشتر منظورم رويکرد روان شناختي و جامعه شناسي و مردم شناسي و کلامي و فلسفي و البته هنري به اين مقولات بود. براي مثال در زمينه ي ترانه يه پژوهشگري بياد يه پژوهش کيفي با روش تحليل محتوا انجام بده ببينه که کدام مضامين، بيشترين فراواني را در ترانه هاي امروز داره بعد به لحاظ روانشناختي و جامعه شناختي تحليل و ريشه يابي بشه و از آن به نوعي شناخت نسبت به وضعيت فکري و عاطفي مردم رسيد براي رعايت بعضي چيزها در تصميم هاي مهم اجتماعي و اينکه بدانيم تو چه زمينه هايي بايد چي کار کنيم؟ يا مثال پژوهشگري بياد نوحه ها را از نظر ميزان همخواني با اعتقادات صحيح شيعه تحليل کنه به صورت دقيق چه مضاميني داره بيان مي شه و احيانا باورهاي غلطي که داره رايج ميشه چيه و براي اصلاح آنها فکري کرد و... اساسا ويژگي مشترک طنز و ترانه و نوحه اينه که خاصيت آينگي دارند و با تحليل آنها و تحقيق درباره ي آنها مي توان بسياري از لايه هاي پنهان فکري و عاطفي جامعه را شناخت و آنها را جهت داد و احيانا از بعضي چيزها پيشگيري کرد. (راستي انگار يه خرده عصباني شده بوديد درسته؟ ما که چيزي نگفتيم!)